Friday, 17 April 2009

kasehnya kawan

kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan...kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan...

luruskanlah yang bengkok
terangkan yang samar
bulatkanlah yang berkecamuk
luluhkan yang tegar
hamparkanlah yang terikat
lafazkan yang tersekat
kamu mungkin takkan pernah tahu
namun mungkin kau dah sadari dari dulu
mungkin kita berdua takkan pernah tahu
bila kaseh dan kawan menjadi satu

-Cyberjaya, 9.45am, 12/3/2009
at

6 comments:

  1. izfelani17 April 2009 at 19:44

    ni ko buat sndiri ke azam?

    i like~!

    ReplyDelete
  2. Azzam??18 April 2009 at 11:06

    haaa... mana kau tau aku tulis ni utk ko husni?? tu laa.. apsal laa ko bukan pompuan.. xD

    yeapp faidz... sendirian berhad..

    ReplyDelete
  3. Anonymous20 April 2009 at 10:09

    nice.

    lafazkan yang terikat?

    hehe i like that line

    ReplyDelete
  4. Hafez Zahruddin23 April 2009 at 11:08

    Terharunya aku Azam, thanks for the poem.. (Pse ala ala Azizah Mahzan)
    Hehehe.

    ReplyDelete
  5. Azzam??23 April 2009 at 13:21

    hana: haaa... silalah lafazkan yg terikat... hahahaha

    hafez: ye laa tu hafez.. tongok betul.. apa macam kedai cupcake kau tu?

    ReplyDelete
  6. *_ * the_other_side_of_me *_*24 April 2009 at 10:49

    puitis sungguh...aku pun penah stuck ngan perasaan ni...huhu..:)..

    ReplyDelete

Haa... Apa kau nak cakap?