Friday, 17 April 2009

kasehnya kawan

kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan...kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan... kaseh... kawan...

luruskanlah yang bengkok
terangkan yang samar
bulatkanlah yang berkecamuk
luluhkan yang tegar
hamparkanlah yang terikat
lafazkan yang tersekat
kamu mungkin takkan pernah tahu
namun mungkin kau dah sadari dari dulu
mungkin kita berdua takkan pernah tahu
bila kaseh dan kawan menjadi satu

-Cyberjaya, 9.45am, 12/3/2009

6 comments:

izfelani said...

ni ko buat sndiri ke azam?

i like~!

Azzam?? said...

haaa... mana kau tau aku tulis ni utk ko husni?? tu laa.. apsal laa ko bukan pompuan.. xD

yeapp faidz... sendirian berhad..

Anonymous said...

nice.

lafazkan yang terikat?

hehe i like that line

Hafez Zahruddin said...

Terharunya aku Azam, thanks for the poem.. (Pse ala ala Azizah Mahzan)
Hehehe.

Azzam?? said...

hana: haaa... silalah lafazkan yg terikat... hahahaha

hafez: ye laa tu hafez.. tongok betul.. apa macam kedai cupcake kau tu?

*_ * the_other_side_of_me *_* said...

puitis sungguh...aku pun penah stuck ngan perasaan ni...huhu..:)..